Daniel 14

De maaltijd van Bel

1 En de koning Astyages werd verzameld tot zijn voorvaders, en Cyrus werd koning in zijn plaats, en Daniël was altijd bij de koning, en was belangrijker dan alle vrienden van de koning.

2 De Babyloniërs hadden een afgod, die zij Bel noemde. Elke dag werd er als offer aan zijn voeten gelegd: 720 liter meel, en 40 schapen, en 240 liter wijn .

3 En de koning eerde die god. Hij ging dagelijks daarheen, om die te aanbidden, maar Daniël aanbad zijn God. En de koning zei tegen hem: Waarom bidt jij niet tot Bel?

4 En hij zei: Omdat ik geen afgoden, die met handen gemaakt zijn, aanbid, maar alleen de levende God, die de hemel geschapen heeft, en de aarde, en Die heerst over alles wat leeft.

5 En de koning zei tegen hem: Denk je dan niet dat Bel een levende god is? of zie je soms hoe veel hij dagelijks eet?

6 Maar Daniël lachte en zei: Laat u niet misleiden, o koning; want deze Bel is van binnen leem, maar van buiten koper, en hij heeft nog nooit gegeten of gedronken.

7 En de koning werd boos en riep zijn priesters en zei tegen hen: Als jullie mij niet zeggen wie al dat eten opeet, zal ik het doodvonnis over jullie uitspreken.

8 Maar als jullie bewijzen kunnen, dat Bel deze dingen opeet, zo zal Daniël sterven, want dan heeft hij Bel belasterd; en Daniël zei tegen de koning: Het gebeuren zoals u het zegt.

9 En de priesters van Bel waren zeventig mannen, zonder de vrouwen en kinderen en de koning ging met Daniël naar het huis van Bel.

10 De priesters zeiden: Zie, wij gaan weg; en meneer de koning, moet zelf het eten en drinken daar neerzetten, nadat hij genoeg gedronken heeft, en de deur op slot doen, en verzegellen met uw ring.

11 Kom daarna morgenvroeg, en als u merkt dat Bel niet alles heeft opgegeten, zo zullen wij sterven, of Daniël zal sterven die tegen ons heeft gelogen.

12 Zij lachte bij zichzelf, omdat zij een geheim luik onder de tafel gemaakt hadden, en via dat luik kwamen zij binnen en maakte alles op wat er lag.

13 En het gebeurde toen zij weggegaan waren, dat de koning het eten neerzette voor Bel, en Daniël beval zijn dienaren, dat zij as moesten brengen en strooide dat door de hele tempel in de aanwezigheid van de koning. Toen ze weggingen deden zij de deur op slot, en verzegelden die met de ring van de koning en gingen weg.

14 Maar de priesters kwamen ‘s nachts, zoals ze gewend waren, samen met hun vrouwen en hun kinderen, en aten alles op en gingen weg.

15 En de koning was ‘s morgens zeer vroeg op, en Daniël was bij hem;

16 En de koning zei: Daniël, zijn de zegels nog heel? en hij zei: Ja meneer de koning, zij zijn heel.

17 En het gebeurde, zodra de koning de deuren open gedaan had, en op de tafel zag, dat hij met luider stem uitriep: Bel u bent groot, en geen bedrog is bij u.

18 En Daniël lachte, en hield de koning tegen, zodat hij niet binnen zou gaan, en zei: Kijk eens op de vloer, en let eens wie zijn voetstappen hier staan.

19 En de koning zei: Ik zie de voetstappen van mannen, en van vrouwen, en van kinderen.

20 En de koning werd woedend, en liet de priesters grijpen, met hun vrouwen, en kinderen, en zij toonden hem de verborgen deuren zie, waardoor zij naar binnen waren gegaan, en opgegeten hadden wat op de tafel had gelegen.

21 En de koning liet hen doden, en gaf Daniël het beeld van Bel; deze vernielde hem en zijn tempel.

De strijd tegen de draak

22 En in die plaats was een grote draak, en de Babyloniërs aanbaden hem.

23 En de koning zei tegen Daniël: Denk jij hij alleen van koper is? Kijk hij leeft, en hij eet en drinkt, je kan niet zeggen dat deze geen levende god is; daarom bid hem aan.

24 En Daniël zei: De Heere mijn God zal ik aanbidden, want die is de levende God.

25 Maar u, meneer de koning, geef mij toestemming, dan zal ik deze draak doden zonder zwaard of stok. En de koning zei: Ja, ik geef je toestemming.

26 En Daniël nam pek, vet en haar, en kookte dat samen, en maakte daar schijven van, en gaf die aan de draak in zijn bek, en de draak barste uit elkaar, en hij zei: Kijk dat zijn uw goden.

Daniel in de leeuwenkuil en Habakuk gestuurd

27 En het gebeurde, als de Babyloniërs dat hoorden, dat zij het zeer kwalijk namen, en er brak een rel uit tegen de koning, en zeiden: Onze koning is een Jood geworden! Hij heeft Bel beledigd, en de draak gedood, en de priesters heeft hij ook gedood.

28 En zij kwamen naar de koning en zeiden: Geef Daniël aan ons over; anders zullen wij u doden en iedereen in dit paleis.

29 En de koning zag, dat zij steeds meer dreigend op hem afkwamen, en werd gedwongen hun Daniël over te geven.

30 Die mannen nu gooide hem in de leeuwenkuil, en hij was daar zes dagen.

31 En daar waren zeven leeuwen in de kuil, en hun werden dagelijks gegeven twee lichamen, en twee schapen; maar toen werd hun dat niet gegeven, zodat zij Daniël verslinden zouden.

32 En Habakuk, de profeet was in Judea, en had een pap gekookt, en had brood gebroken in een diepe schotel, en ging in het veld om het de maaiers wat te eten te geven.

33 En de Engel van Heeren zei tegen Habakuk: Draag het middageten, dat je bij je hebt, naar Babylon naar Daniël in de leeuwenkuil is.

34 En Habakuk zei: Heere, ik heb Babylon nooit gezien, en weet niet waar de kuil is.

35 Toen greep de Engel van de Heeren hem bij het hoofd, en hield hem vast aan zijn hoofdhaar, nam hem mee naar Babylon tot bij de kuil. En zij gingen door de kracht van Zijn Geest.

36 En Habakuk riep en zei: Daniël, Daniël, neem dit middageten, dat u God gezonden heeft.

37 En Daniël zei: Heere denk aan mij, en verlaat niet degenen die u liefhebben!

38 En Daniël stond op en at, en de Engel van de Heeren bracht Habakuk gelijk terug naar zijn huis.

39 En de koning kwam op de zevende dag, om rouw te tonen over Daniël, en kwam bij de kuil, en keek daarin, en hij zag dat Daniël daar zat.

40 En de koning riep met luide stem en zei: U bent groot, o Heere, God van Daniël, en daar is niemand zoals U. Daarna trok hij Daniël uit de kuil.

41 En degene die de oorzaak waren deze ellende, liet hij in de kuil werpen, en zij werden ter plekke verslonden in onder toezicht van de koning.